หมายเหตุ การแต่งกาย ชุดสุภาพ ชุดปฏิบัติธรรม

พระภาวนาวิศาลเถร (หลวงปู่บุญมี โชติปาโล) นามเดิม บุญมี นามสกุล กุศลคุณ  เกิดเมื่อวันที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2452 ตรงกับวันพฤหัสบดี ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 3 ปีระกา  ซึ่งตรงกับวันสำคัญทางพุทธศาสนาคือ วันมาฆบูชา ณ บ้านเลขที่ 136 หมู่ 2 ตำบลไร่น้อย อำเภอเมือง  จังหวัดอุบลราชธานี โยมบิดาชื่อนายกุ โยมมารดาชื่อ นางเลื่อน กุศลคุณ 

หลวงพ่อบุญมีท่านเล่าให้ฟังถึงเหตุที่ได้ชื่อว่า บุญมี  นั้นมีอยู่ว่าก่อนที่โยมมารดาของท่านจะตั้งครรภ์ได้ฝันว่า  หลวงปู่สีทา ชยเสนโน ซึ่งมีศักดิ์เป็นลุงของหลวงพ่อได้เอาพร้ามาให้ แต่พร้าด้ามนั้นเป็นสนิมไปหมด ในนิมิตนั้นโยมมารดาท่านได้ถามหลวงปู่สีทาว่า “เอาพร้าที่เต็มไปด้วยสนิมนี้มาให้ท่าไม ใช้ประโยชน์อะไรก็ไม่ได้” หลวงปู่สีทาได้บอกว่า “ก็เอากลับไปเสียก่อนแล้วจะใช้การได้”

โยมมารดาได้พา หลวงพ่อบุญมี ไปฝากไว้กับ หลวงปู่สีทา ชยเสโน ทำให้ท่านได้มีโอกาสกราบนมัสการ หลวงปู่เสาร์ กนฺสีโล และพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต ซึ่งเป็นอาจารย์  ทั้งสองได้แวะเวียนมากราบนมัสการ หลวงปู่สีทา ชยเสโน ซึ่งเป็นพระอุปัชฌาย์ใหญ่ฝ่ายวิปัสสนาเถระในสมัยนั้น 

เมื่อสิ้น หลวงปู่สีทา ชยเสโน โยมมารดาได้พา หลวงพ่อบุญมี ไปบรรพชาเป็นสามเณรที่ วัดศรีทอง  และในระหว่างที่บรรพชาเป็นสามเณรนั้น พระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต ได้เมตตานำสามเณรบุญมี ไปจำพรรษากับท่านที่จังหวัดสกลนคร 

เมื่ออายุครบ 20 ปี หลวงพ่อบุญมี ได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุ ณ พัทธสีมาวัดศรีทอง เมื่อวันศุกร์ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 ปี มะแม ซึ่งตรงกับวันที่ 15 พฤษภาคม 2474 ซึ่งตรงกับวันสำคัญทางพุทธศาสนา คือ วันวิสาขบูชา  โดยมีพระเดชพระคุณ พระศาสนดิลก (เสน ชยเสโน) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระมหาสว่าง เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และ พระอาจารย์เพ็ง เป็นพระอนุศาสนาจารย์ ได้รับฉายาทางพระพุทธศาสนาว่า “โชติปาโล” อันมีความหมายว่า “ผู้มีแสงสว่างในธรรม” 

หลังจากอุปสมบท หลวงพ่อบุญมี ได้มีโอกาสกราบนมัสการ ท่านเจ้าคุณอุบาลีคุณูปมาจารย์ (จันทร์ สิริจนฺโท)  ซึ่งเป็นพระเถระผู้ใหญ่ผู้มีคุณูปการต่อกิจการคณะสงฆ์ภาคอีสาน   ซึ่งท่านได้เมตตาต่อหลวงพ่อบุญมี โดยอนุญาตให้ติดตามท่านไปอยู่จำพรรษาที่ วัดบรมนิวาส และที่วัดเขาพระงาม จังหวัดลพบุรีด้วย

ช่วงชีวิตสมณเพศของ หลวงพ่อบุญมี ท่านได้ออกจารึกธุดงค์ไปในสถานที่ต่างๆ ครั้งหนึ่งท่านได้ออกจารึกไปพร้อมกับท่านอาจารย์ มหาสว่าง  ซึ่งเป็นพระอาจารย์ของท่าน โดยจารึกไปในประเทศพม่า ลาว เขมร เวียดนาม เลยไปถึงประเทศจีน  เมื่อกลับมาจากเมืองจีน หลวงพ่อบุญมี ท่านได้ช่วย พระอาจารย์สิงห์ สร้างวัดป่าสาละวัน อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมาอีกวัดหนึ่ง  นอกจากนี้ หลวงพ่อบุญมี ท่านยังได้มีศรัทธาร่วมสร้าง วัดอโศการาม จังหวัดสมุทรปราการ ร่วมกับหลวงพ่อลี  เพื่อเป็นศูนย์วิปัสสนากรรมฐาน แก่พุทธศาสนิกชน  และยังได้ร่วมกันกับ พระอาจารย์ดี ฉันโน สร้าง วัดภูเขาแก้ว อำเภอพิบูลมังสาหาร  จังหวัดอุบลราชธานีอีกวัดหนึ่งด้วย 

ในปี พ.ศ.2480 หลวงพ่อบุญมี ได้กลับมาที่จังหวัดอุบลราชธานี ได้รับแต่ตั้งเป็น เจ้าอาวาสวัดสระประสานสุข (บ้านนาเมือง) ที่เป็นวัดบ้านเกิดของท่าน จนมีความเจริญรุ่งเรืองเป็นที่เลื่อมใสศรัทธาแก่ประชาชนชาวจังหวัดอุบลราชธานี  และจังหวัดใกล้เคียงทั่วไป ทางวัดมีอาณาเขตติดต่อกับ เขตทหารอากาศ กองบิน 21  ข้าราชการทหารอากาศได้มีศรัทธามาร่วมอุปสมบทและจำพรรษาตลอดมา

หลวงพ่อบุญมี ได้รับสมณศักดิ์ พระครูไพโรจน์ รัตโนบล เป็นครั้งแรก ซึ่งสมณศักดิ์ พระครูรัตโนบล  นั้นเป็นของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ท่านได้รับเพียง 3 วัน จากนั้นได้มอบคืนให้ พระธรรมเจดีย์ (เจ้าคุณจูม) วัดโพธิ์สมภรณ์ จังหวัดอุดรธานี หลังจาก หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต แล้วก็ไม่ปรากฏว่ามีพระสงฆ์องค์ใดได้รับแต่งตั้งในสมณศักดิ์นี้อีกเลย 

จนกระทั่งปี พ.ศ.2524 สมเด็จพระสังฆราช วัดราชบพิตร ได้รับสั่งกับหลวงพ่อว่า ไม่มีใครเหมาะสมที่จะได้รับสมณศักดิ์ พระครูไพโรจน์รัตโนบล นี้เท่ากับหลวงพ่อบุญมี อีกแล้ว จึงได้มอบตำแหน่ง พระครูไพโรจน์รัตโนบล ให้กับหลวงพ่อซึ่งเป็นที่ หลวงพ่อบุญมี ได้รับจากสมเด็จพระสังฆราช โดยไม่รู้ตัวมาก่อน  จากนั้นได้เลื่อนมาจนถึงชั้นพิเศษ เมื่อวันที่ 5 ธันวาคม 2544 หลวงพ่อบุญมี  ได้รับแต่ตั้งในสมณศักดิ์ตำแหน่งที่ พระภาวนาวิศาลเถร

ปี พ.ศ. 2524 เป็น พระครูสัญญาบัตรเจ้าอาวาสวัดราษฎร์ ที่ พระครูไพโรจน์รัตโนบล

ปี พ.ศ. 2531 เป็น พระครูสัญญาบัตรเทียบเท่า ผู้ช่วยเจ้าอาวาสพระอารามหลวงชั้นพิเศษ

ปี พ.ศ. 2544 ได้รับแต่งตั้งสมณศักดิ์ เป็น พระภาวนาวิศาลเถร

หลวงพ่อบุญมี ท่านได้ละสังขารโดยอาการสงบ ท่ามกลางความอาลัย ของศิษยานุศิษย์เมื่อวันศุกร์ที่ 4 มิถุนายน พ.ศ.2547 เวลา 11.45 น. 

เรื่องวัตถุมงคลของหลวงปู่บุญมีนั้น ท่านได้สร้างไว้หลายแบบ หลายชนิด อาทิ รูปหล่อบูชา รุ่นแรก ปี 2530  ขนาดหน้าตัก 5 นิ้ว ,พระบูชาพระสิวลี หลวงพ่อบุญมี โชติปาโล ,พระเนื้อผงรุ่นแรก พิมพ์พระสิวลี  เหรียญหลวงพ่อบุญมี โชติปาโล รุ่นแรก ปี พ.ศ.2530 ฯลฯ  เรื่องพุทธคุณโด่ดเด่นในเรื่องของ แคล้วคลาดปลอดภัย เมตตามหานิยม สยบสิ่งอัปมงคลใดใดทั้งปวง  อยู่ยงคงกระพัน ลาภผลพูนทวี มั่งมีศรีสุข

หลวงปู่บุญมี โชติปาโล ( โชติปาโล แปลว่า ผู้มีแสงสว่างในธรรม) แห่งวัดสระประสานสุข(วัดบ้านนาเมือง) จ.อุบลราชธานี ชาวบ้านทั่วไปจะเรียกขานท่านว่า หลวงปู่หรือหลวงตาบุญมี แต่ท่านจะเรียกตัวท่านเองเสมอว่า พระบ้านนอก

หลวงปู่ชอบชีวิตที่เรียบ ง่าย ท่านอยู่กุฏิหลังเก่าจนวาระสุดท้าย หลังจากที่พระเจ้าวรวงเธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี พระวรราชาทินัดดามาตุเสด็จเยี่ยมอาการอาพาธของท่าน ในวันที่ 4 มิถุนายน 2547   หลวงปู่บุญมี ท่านมรณะภาพเมื่อวันที่ 4 มิถุนายน 2547 รวมสิริอายุ 95 ปี 3 เดือน 9 วัน อายุพรรษา 74 ปี