ปี พศ.2530 ผมกับเพื่อนๆห้างสรรพสินค้าต่างจังหวัดได้รวมตัวกันตั้ง ชมรมห้างสรรพสินค้าภูธร(PDS) นั้น..ผมก็มีความสนิทสนมกับกรรมการชมรมที่ต้องเจอกันทุกเดือน แลกเปลี่ยนความคิดกัน สร้างเสริมความรู้เรื่องค้าปลีกกัน จนสนิทสนมกันเป็นพิเศษ..
และวันหนึ่ง คุณวรวัชร ก็โทรมาบอกผมว่า.."โกครับ..ช่วยดูแลคุณแม่ผมหน่อยนะครับ..ท่านจะไปอุบล..???"
ผม.."อ้อ..ได้ซิครับ..ท่านมาอย่างไรครับ.."
คุณวรวัชร.."ท่านไปเครื่องครับ..ท่านจะไปวัดป่านานาชาติครับ..ถึงพรุ่งนี้ครับเวลา....??"
ผม.."ได้ครับเดียวผมไปรับท่าน.."

วันนั้นเองผมจึงรู้ว่าคุณแม่นงนาฏ เพ็ญชาติ ท่านเป็นแม่ยายของคุณวรวัชร ตันตรานนท์ ท่านเป็นลูกศิษย์อุปฐากวัดป่านานาชาติ ท่านจึงมาที่วัดบ่อยๆ หลังจากนั้นผมก็ได้ไปรับท่านอีกหลายครั้ง แต่หลังจากไปส่งท่านที่วัดก็กลับมาทำงานจนลืมไปว่าท่านกลับเมื่อไร....
วันหนึ่งในปี 2532 ท่านจะมาทอกกฐินที่วัดป่านานาชาติ ผมก็เลยตั้งใจว่าจะช่วยท่านเต็มที่ด้วยการอยู่งานทอดกฐินให้เสร็จ..และวัน นั้นเองที่ผมได้ฟังธรรมเทศนาจาก ท่านอาจารย์ชยสาโร ได้เกิดความรู้ความเข้าใจว่า..เราสามารถลดความทุกข์ในใจเราได้ด้วยตัวเรา เอง..ได้เกิดความเข้าใจว่า..คำสอนของพระพุทธเจ้านอกจากทำให้เราพ้นทุกข์ได้ แล้วเรายังมีความสามารถแสวงหาความสุขได้..และมองเห็นวิธีเอาชนะกิเลศในใจตน เองได้...นับว่า วันนั้นได้พลิกผันชีวิตผมจากอดีตอย่างสิ้นเชิง..
จากนั้นผมเริ่มมองเห็นประโยชน์ของการไปวัด ไปเพื่อขัดเกลากิเลศในใจ ไปเพื่อศึกษาหาความรู้ในการพัฒนา"จิต"ไปเพื่อหาคำตอบว่า.."เราเกิดมาเพื่อ อะไร..??"

ในช่วงนั้นเอง แม้ว่าผมจะยุ่งแค่ไหนก็ตาม แต่ผมก็หาเวลาไปวัดแทบทุกวันและไปเป็นโยมอุปฐากท่านอาจารย์ จนมีโอกาสได้ใกล้ชิดครูบาอาจารย์หลายๆองค์ในเวลาต่อมา...เพราะก่อนหน้านี้ แม้ผมจะมีโอกาศไปวัดหนองป่าพงบ้างไปวัดป่านานาชาติบ้างก็เพียงแต่พาแขกไป กราบหลวงพ่อ..ไปเที่ยวชมวัด..แต่ไม่ได้มีโอกาสได้ศึกษาอย่างจริงจัง..
และสิ่งที่ผมได้จากวัดนี่เอง ที่ได้ช่วยผมมากมายในเวลาต่อมาทั้งเรื่องการแก้ปัญาในการบริหารบุคคล ทั้งเรื่องการมองปัญหาต่างอย่างมีสติที่จะแยกแยะปัญหาให้มากขึ้น ตามคำสอนของท่านอาจารย์เรื่อง "โยนิโสมสิการ" และการนำเอาคำสอนของหลวงปู่ชามาใช้ในชีวิตประจำวัน.ซึ่งผมเชื่อว่ามีส่วน สำคัญอย่างยิ่งในความสำเร็จที่เกิดขึ้นในชีวิตผมในเวลาต่อมา...

ผมรู้สึกว่า..ผมโชคดีที่เกิดเป็นคนอุบลคนหนึ่งมีบ้านอยู่ใกล้วัดได้ฟังธรรมะ ดีๆจากครูบาอาจารย์ แต่ก็ยังมีชาวอุบลจำนวนมากที่ไม่มีโอกาสเช่นนี้..จึงคิดจะจัดการแสดงธรรมะ เทศนาในเขตเทศบาลอุบล..จึงไปเรียนขออนุญาตหลวงตาเจ้าคุณ"ธรรมกิตติญาณ"เจ้า อาวาสวัดศรีอุบลรัตนาราม ขอใช้สถานที่เพื่อจัดแสดงธรรมเทศนาทุกวันอาทิตย์ ในนาม"ชมรมร่มธรรม"ท่านก็เมตตาเห็นดีด้วยและยังเป็นประธานเปิดธรรมมาศแสดง ธรรมในครั้งแรก...

ผมจัดทำแผ่นปลิวเชิญชวนให้ชาวอุบลมาฟังธรรมะวันอาทิตย์ และก็จัดรถรับส่งพระอาจารย์สายวัดหนองป่าพงมาแสดงธรรมเทศนา โดยนิมนต์จากวัดหนองป่าพงบ้างวัดสาขารอบๆในเขตอำเภอเมืองอุบลบ้าง ระยะแรกๆก็มีพรรคพวกมาบ้างโดยเฉพาะอย่างยิ่งโยมอุปฐากวัดศรีอุบลจะมากันเป็น ประจำ..

และมีครั้งหนึ่งซึ่งเป็นวันอาทิตย์ที่ผมจัดให้มีการแสดงธรรมเทศนานั้น เอง..คุณสันติ คุณาวงศ์ ห้างแฟรี่แลนด์ นครสวรรค์ ประธานกลุ่ม PDS ก็พาพนักงานมาเที่ยวอุบลฯ ผมก็บอกคุณสันติว่า.."เฮียเล้ง..พอดีเลยผมจัดฟังเทศน์ เฮียเล้งไปฟังเทศน์ก่อนนะแล้วค่อยไปเที่ยวกัน..."
คุณสันติ.."??????..ได้แต่พูดว่า..ได้ครับโก"
(หลังจากวันนั้นหลายเดือน คุณสันติจึงมาสารภาพว่า..โกนี่แปลกเพื่อนไปหาจะให้พาเที่ยวกลับพาไปนั่งฟังเทศน์ จนเมื่อยขา.)
วันนั้นหลังฟังเทศน์ผมได้ให้เทปคาสเซ็ตที่เป็นธรรมเทศนาของหลวงปู่ชาไป 1 ม้วนชื่อ"ไม่แน่"..ซึ่งผมก็ไม่คาดคิดว่า..เทปม้วนนั้นได้ส่งผลต่อโลกในเวลา ต่อมาที่ทำให้มีธรรมะหลวงปู่ชาออกมาเผยแผ่ถึงขนาดนี้...

หลายเดือนต่อมา..คุณสันติได้โทรมาบอกผมว่า.."โก..มีเทปหลวงปู่ชาอีกไม๊ครับ..เพราะเทปม้วนนี้ผมกับภรรยาฟังทุกวันจนเทปจะขาดแล้ว..."
ผมจึงได้ไปที่วัดป่านานาชาติ เรียนขอกับท่านอาจารย์ชยสาโร ซึ่งขณะนั้นเป็นรองเจ้าอาวาส..ท่านอาจารย์หยิบมาให้พร้อมกับบอกว่า..
"โก..เอาไปดร๊าฟแล้วต้องเอามาคืนนะ เพราะตอนนี้เทปหลวงปู่สภาพไม่ดีแล้ว โยมขอไปก็ไม่เอามาคืน..ถ้ารักษาไม่ดีต่อไปคงไม่มีให้ยืมแล้ว.."
ผมกลับมาเล่าให้คุณสันติฟัง..คุณสันติฟังแล้วก็พูดว่า.."ถ้ายังงี้..เราต้อง อัดเก็บเป็นแผ่นCD จะทำให้ธรรมะของหลวงพ่อเก็บไว้ได้นาน..ผมจะลองหาวิธีว่าจะทำได้ยังไง.."

ในยุคนั้น..เรื่องแผ่น CD เป็นเรื่องใหม่และที่ใช้กันก็จะเป็น CD ROM ที่เปิดโดยคอมพิวเตอร์เท่านั้น..ผมเองก็ไม่มีความรู้เรื่องนี้ ฟังแล้วก็เฉยๆเพราะคิดว่าเป็นเรื่องยุ่งยาก..จนวันหนึ่งหลายเดือนต่อมา..คุณ สันติก็โทรมาบอกว่า..
"โก..ตกลงผมเจอเครื่องแปลงสัญญาณแล้วนะ อัดจากเทปคาสเซ็ตลงแผ่น CD เครื่องนี้มีขายที่ฮ่องกง เครื่องหนึ่งตกล้านกว่าบาท.."
ผมถามว่า.."เฮียเล้ง..ทำจริงเหรอครับ.."
คุณสันติ.."อ้าว..ทำซิครับโก..ไม่งั้นธรรมะดีๆหายไป..คนรุ่นต่อๆไปจะไม่ได้ ฟังนะครับ.."ผมได้แต่อึ้งกับศรัทธาที่คุณสันติมีกับศาสนา...

จากนั้นคุณสันติก็ส่งลูกน้องมา 1 คนมาอยู่ที่อุบล มานั่งอัดธรรมะจากเทปที่วัดหนองป่าพง วัดป่านานาชาติ เพราะเราไม่อยากเอาออกมาจากวัด..แล้วก็นำไปปรับเสียงจากเครื่องที่ซื้อมาจาก ฮ่องกง แล้วก็ถ่ายลงแผ่นซีดี..ซึ่งในยุคนั้นค่อนข้างยุ่งยากและราคาแพง..แล้วคุณ สันติก็นำมาถวายที่วัดหนองป่าพงและวัดสาขาทุกครั้งที่มีการประชุมในเเดือ นมิถุนายนและเดือนมกราคม...รวมแล้วถึง 152 กัณฑ์(ภาษาไทย 102 กัณฑ์ ภาษาอีสาน 50 กัณฑ์)

จากวันนั้นมาถึงวันนี้..จึงได้มีธรรมะหลวงปู่ชาเผยแผ่ในโลกธรรมะ จากความศรัทธาของ คุณสันติ คุณาวงศ์ที่มีต่อหลวงปู่ชา..ซึ่งผมในนามของคนอุบล ในนามของลูกศิษย์สายวัดหนองป่าพง และในนามของชาวพุทธ ต้องขอขอบคุณในกุศลจิตและแรงกายแรงทรัพย์ของคุณสันติและทุกท่านที่มีส่วน สร้างสิ่งดีๆนี้ขึ้นมา..ขอให้บุญกุศลนี้จงได้คุ้มครองคุณสันติและครอบครัว และทุกๆท่านที่มีส่วนในกิจกรรมมหากุศลนี้..จงประสบแด่ความสุขความเจริญตลอด ไปนะครับ....

ตอนต่อไป..กำเนิด"ห้างยิ่งยงสรรพสินค้า..."