ด้วยเงินกู้เพียง 3 ล้านบาทที่ได้มาอย่างโชคช่วย..และเงินสดเริ่มต้นอีก 1 ล้าน รวมกับร้านไนท์มินิมาร์ทเดิมอีก 3 ร้าน..ในการเริ่มทำร้าน 7-11 ที่ผูกพันว่าต้องทำให้ได้ 12 สาขาใน 3 ปีนั้น..เหมือนกับว่า..สิ่งที่จะทำอยู่ไกลมากๆเพราะมองไม่เห็นเลยว่า..เราจะทำให้สำเร้จได้อย่างไร..???

ร้าน 7-11 สาขาแรก..สาขากิโลศูนย์..ส่วนกลางมาควบคุมการก่อสร้างทั้งหมด ลงทุนไป 2 ล้านเศษไม่รวมสินค้า..และจากการไปร่วมควบคุมการก่อสร้างทำให้ผมมองเห็นวิธี ลดต้นทุนมากมาย..รวมทั้งรูปแบบที่สร้างก็ไม่ถูกใจผมนัก..ผมจึงแจ้งส่วนกลาง ว่า..จากสาขาที่สองเป็นต้นไป..ผมจะดำเนินการเองทั้งหมด..ส่วนกลางแค่มายืนดู ก็พอ..ผู้ควบคุม(โฟรแมน)จากส่วนกลางไม่พอใจจึงไปแจ้งผู้ใหญ่..ปรากฏว่า..คุณ ลิขิตที่เป็นผู้ดูแลบอกว่า.."เออ..โกเค้าจะทำอะไร ปล่อยเค้าทำ..ถ้ามันไม่ดีหรือเสียหายภาพ 7-11 เราค่อยบอกเค้าแก้..ที่สำคัญผมเชื่อว่า..โกเค้ารู้มากกว่าคุณ.."..คุณลิขิต ฟัาประโยชน์ เป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งที่หลังจากมาชวนผมทำร้าน 7-11 ก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีและช่วยเหลือกันมาตลอด...

หลังจากร้านแรกเปิดได้ 1 เดือนผมก็ปรับเปลี่ยนร้านไนท์มินิมาร์ทสาขาเขื่อนธานีเป็นร้าน 7-11(ปัจจุบันปิดไปแล้ว)..ผมเปลี่ยนรูปแบบร้าน 7-11 ที่สำคัญๆคือจากฝ้าเพดานที่สูง 2.5 เมตรเป็น 2.7 เมตร(ปัจจุบัน 2.85) และชั้นวางสินค้าจากสูง 1.5 เมตร เป็น 1.35 เมตร..แค่ 2 อย่างนี้ก็ทำให้ร้าน 7-11 ของผมดูกว่างขวางน่าเดินขึ้นทันที..
ในขณะนั้นตามที่เคยเล่าให้ฟังแต่ต้นแล้วว่าเราต้องจัดการสินค้าเองทั้ง หมด..ผมจึงจัดเรียงสินค้าแตกต่างจากส่วนกลางไม่น้อยในเรื่องของการจัดกลุ่ม สินค้า ตามที่ผมเคยทำซุบเปอร์มาเก็ตมาก่อน..ที่สำคัญจากการไปดูงานกับกลุ่ม PDS และเรียนรู้ว่าลูกค้าของร้านสะดวกซื้อมีกลุ่มใดบ้าง..ผมจึงจัดเรียงสินค้า ให้ตรงกลุ่มเป้าหมายได้มากกว่า..ในวันที่ผมเข้าระบบการส่งสินค้ากับส่วนกลาง ปรากฏว่า สินค้าของส่วนกลางที่วางจำหน่ายในร้าน 7-11 จากจำนวน 3000 SKU ไม่มีสินค้าที่ผมจำหน่ายถึงกว่า 200 SKU..

การลดต้นทุนในการตกแต่งร้านก็เป็นสิ่งแรกๆที่ผมต้องลงมือทำ..ผมพยายามคิด วิธีลดต้นทุนให้มากที่สุดแต่คงสภาพหน้าร้านให้มาตรฐานตามที่ส่วนกลางกำหนด ให้ได้..อุปกรณ์หลายชิ้นที่ผมคิดว่าซื้อได้ถูกกว่าซื้อจากส่วนกลาง..ผมก็ พยายามเสาะหา..จนกระทั่งผมคิดว่า..การให้ซัพพลายเออร์กว่า 10 รายแต่ละรายส่งอุปกรณ์มาให้นอกจากคิดค่าขนส่งแล้วบางคนก็คิดค่าติดตั้ง ด้วย..ผมจึงวางแผนจ้างรถสิบล้อที่วิ่งส่งสินค้าเกษตรขึ้นกรุงเทพไปรับ อุปกรณ์เหล่านั้นโดยนัดหมายจุดไปรับรวมกันส่งมาทีเดียว..ก็สามารถลดค่าใช้ จ่ายไปได้ระดับหนึ่ง..จนถึงวันนี้ร้าน 7-11 อุบลนับเป็นร้านที่มีต้นทุนในการก่อสร้างและตกแต่งถูกที่สุดในประเทศไทย..

ในปี 2536 ที่ผมกู้เงินเริ่มต้นจากแบ๊งค์กรุงเทพ..แม้จะจำนำอุปกรณ์กับไฟแนนซ์มาช่วยใน การขยายสาขาแต่เงินก็ยังไม่พออยู่ดี จนปี 2537 ผมก็ได้ทำโอดีเพิ่มที่แบ๊งค์กรุงไทยซึ่งได้วงเงินไม่มากนัก..จนกระทั่งปี 2539 ที่ผมได้วงเงินก้อนโตจากนครหลวงเครดิตได้มาขยายสาขาต่อได้อีกหลายสาขา..

ด้วยปัญหาการขาดแคลนเงินทุนรวมทั้งปัญหาในการดูแลสาขาที่กินพื้นที่ กว้าง..ทำให้ใน ปี 2539 เมื่อทางซีพีได้ถามผมถึงการเซ็นต์สัญญาเฟสสอง คือ จังหวัดยโสธร ร้อยเอ็ด กาฬสินธุ มหาสารคาม และมุกดาหาร..ผมก็ได้ปฏิเสธไปเพราะคิดว่า..ตัวเองคงไม่มีความสามารถไปทำ พื้นที่ที่กว้างขนาดนั้นได้...มาถึงวันนี้แม้จะรู้สึกเสียดายพื้นที่นั้น แต่ความจริงก็อาจจะเป็นสิ่งที่ดีแล้วที่เราไม่ต้องดูแลพื้นที่ใหญ่ขนาด นั้น...

ปี 2540 ได้เกิดวิกฤติ"ต้มยำกุ้ง"รัฐบาลยุคนั้นได้ปิด 58 ไฟแนนซ์ซึ่งรวมทั้งนครหลวงเครดิตด้วย..แต่ด้วยความรับผิดชอบที่ไม่อยากให้ เสียเครดิตผมก็ยังผ่อนชำระจนพนักงานบอกว่า..โกไม่ต้องผ่อนแล้วนะเพราะเค้า ปิดบริษัทด้วย..และผมก็ยังเดินบัญชีที่ธนาคารกรุงไทยเป็นปกติ ซึ่งจำได้ดีว่า วันนั้นดอกเบี้ยโอดีสูงถึง 22% แต่สิ่งที่ดีติดตามมาคือ บริษัทผมไม่ติดชื่อในแบล็คลิสของแบ๊งค์...

ในปี 2543 ผมได้ตกลงคืนเงินให้เพื่อนๆที่มาร่วมทุนทั้งหมดและเปลี่ยนชื่อบริษัท จาก"บริษัท ซี.เอ็น.บี.(1993) จำกัด"เป็น"บริษัท ยิ่งยงมินิมาร์ท จำกัด"

ปี 2542 รัฐบาลยุคนั้นได้ตั้งหน่วยงานชื่อ..ปรส.มาขายทรัพย์สินที่ยึดมาจาก 58 ไฟแนนซ์ให้กับกองทุนที่ตั้งโดยชาวต่างชาติ..ในจำนวนนั้นมีที่ดินห้วยจาระ แมผมติดไปด้วย..ไม่นานผมก็ได้รับ จม.แจ้งว่า..ให้ผมไปจ่ายหนี้และดอกเบี้ยเพื่อรับที่ดินแปลงนี้คืน..ผมได้ไป ที่บริษัทซึ่งอยู่ที่ตึก โฟว์ซีชั่น และเป็นความโชคดีที่พนักงานที่มาดำเนินการเป็นคนไทยที่พึ่งจบมาไม่นาน..เธอ แจ้งให้ผมทราบว่า..ที่ดินแปลงนี้ติดหนี้ 17 ล้านดอกอีกประมาณ 5 ล้านรวม 22 ล้าน..ผมแย้งไปว่า..ข่าวที่ออกมากองทุนซื้อไปเพียง 20% คือประมาณ 3 ล้านกว่าบาท..จะมาเอากับผมมากขนาดนั้นผมคงไม่มีให้..เธอถามว่า..แล้วผมจะ จ่ายได้เท่าไร.???..ผมบอกว่า.."ราคาที่ดิน
แปลงนี้วันนี้น่าจะไม่เกิน 10 ล้านบาท..ถ้าจะให้ผมซื้อคืนผมก็ยินดีซื้อในราคา 10 ล้านบาท.."..เธอทำตาโตบอกว่า.."คุณไพบูลย์ ไม่รู้สึกว่าต่อมากเกินไปหรือ..??"
ผมบอกว่า.."คุณลองไปถามเจ้านายดูก็แล้วกันว่า..ได้ไม๊..??"..เธอก็บอก ว่า.."หนูจะพยายามช่วยนะ.."หลังจากนั้นก็มีการต่อรองกันหลายครั้งจนในที่ สุด.เธอก็แจ้งข่าวดีว่า..ทางกองทุนโอเคเพราะอยากรีบเคลียให้จบจะได้กลับบ้าน เสียที...

ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เศรษฐกิจไทยยังไม่ฟื้นตัว..แล้วผมจะไปหาเงิน 10 ล้านที่ไหนมาจ่ายเพื่อเอาที่ดินแปลงนี้คืน..ธนาคารทุกธนาคารก็ไม่ปล่อยสิน เชื่อเพราะกระแส NPL กำลังแรง..ผมตัดสินใจไปคุยกับทางซีพีขอยืมเงิน 10 ล้านบาท..คุณก่อศักดิ์ ถามว่า..โกจะเอาไปทำอะไร..???ผมบอกว่า..ผมไม่อยากเสียที่ดินแปลงนี้..และผม จะรีบหาเงินมาคืนโดยเร็ว..???..คุณก่อศักดิ์บอกว่า.."ก็ได้ครับ..ผมจะช่วย โก.."..และสิ่งมหัศจรรย์สิ่งที่สองก็เกิดขึ้นคือผมมีเงินจากซีพีมาจ่ายกอง ทุนได้ที่ดินแปลงนี้คืนมา..และที่มหัศจรรย์กว่านั้นคือ..อีก 1 เดือนต่อมารัฐบาลได้ตั้งธนาคารเพื่อธุรกิจขนาดย่อม(SME)มาเปิดสาขาที่อุบล ซึ่งกำลังหาลูกค้า..และพนักงานสินเชื่อก็คือพนักงานสินเชื่อของนครหลวง เครดิต ผมจึงเอาที่ดินแปลงนี้ไปขอกู้ซึ่งภายในอีกเดือนเดียวธนาคารก็อนุมัติให้ผม ได้เงินไปคืนซีพี...ช่างเป็นเรื่องมหัศจรรย์โดยแท้..

ด้วยความที่เป็นคนทุนน้อย..ในระยะแรกๆผมจึงต้องลงมือทำทุกอย่างเอง..พา พนักงานทำไปด้วยสอนไปด้วย..จากความรู้ที่ได้จากการทำห้างยิ่งยงจากความรู้ ที่ได้จากการไปดูงาน..ผมโชคดีที่ได้ทีมงานที่มีความตั้งใจทำงาน..หลายคนอยู่ ตั้งแต่เปิดร้านแรกจนถึงวันนี้ก็ยังทำงานกับผม..ทำให้ผมลดภาระเบาแรงไป มาก...
แน่นอนที่สุด..ความเจริญก้าวหน้าขององค์กรทุกองค์กรนั้น สิ่งสำคัญที่สุดนอกจากผู้นำต้องมีวิสัยทัศน์แล้ว ยังจะต้องมีทีมงานที่มีความตั้งใจชื่อสัตย์และจงรักภักดีด้วย..องค์กรนั้น จึงจะเติบโตก้าวหน้าได้..

จบ...ตอนที่ 4 ..ตอนต่อไป.."วิธีบริหารองค์กร.."

ภาพ..ร้าน 7-11 ที่อุบล..ออกแบบหนีความจำเจของภาพเดิมๆ..