ผมเกิดที่ห้องแถวเล็กๆ หน้าอำเภอ อ.อำนาจเจริญ เมื่อ 2494 เตี่ยแม่ยากจนมาก เพราะเริ่มสร้างเนื้อสร้างตัว พอมีผม (ลูกคนที่ 5) ก็ขยับขยายมาที่อำเภอเมืองอุบล เพราะคิดว่ามาอยู่ที่นี่น่าจะทำมาค้าขายได้ดีกว่า...

ท่านมาอุบลครั้งแรก ก็เช่าตึกแถวถนนยุทธภัณฑ์ ขายเสื้อผ้าชื่อ "ร้านมีฟ้า" ที่แปลว่า "สว่างไสว" แต่โชคร้ายในปี 2502 เกิดไฟไหม้อุบลครั้งใหญ่ ซึ่งร้านเราโดนไปด้วยทำให้ผมต้องระเหเร่ร่อนที่พักไปหลายแห่งในช่วงหนึ่งต้องไปอยู่กับน้าที่ยโสอยู่กับป้าที่อำนาจยายที่บุรีรัมย์และสุดท้ายจังหวัดได้สร้างเพิงพักอาศัยที่กลางทุ่งศรีเมืองให้ผู้ประสบภัยอยู่หลายปี...

น่าจะปี 2505 เตี่ยได้เช่าห้องแถวหนึ่งห้องเล็กๆของร้านซึ่งไถ่ที่ถนนพรหมราชเปิด "ร้านยิ่งยงพาณิชย์" ขายเสื้อผ้า ท่านเล่าให้ฟังว่าชื่อ "ยิ่งยง" เป็นท่านศึกษาอำเภอที่ชอบพอกันเป็นคนตั้งให้...

จากนั้นการขายก็เริ่มเติบโต เพราะเตี่ยกับแม่ช่วยกันค้าขาย และพื้นฐานเตี่ยเป็นคนขยันและซื่อสัตย์อัทธยาศัยดี ชอบช่วยเหลือผู้อื่น เป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกๆ ส่วนแม่ก็เป็นคนเยือกเย็นอดทนชอบทำบุญ..ผมเห็นแม่ตื่นมาใส่บาตรเสมอๆ และผมชอบถือตะกร้าไปตลาดกับแม่ทำให้ผมได้เรียนรู้วิธีทำกับข้าวไปด้วย...

ตรงข้ามร้านเรา จะมีโรงแรมไม้เป็นห้องแถว 4 ห้องชื่อ "ง่วนอัง" ปัจจุบันคือ อาณาจักรยานยนต์ตัวแทนรถยนต์มิตซูบิซิ ซึ่งเช่าจากคุณพ่อสรทัต พ่อของท่านอดีตผู้ว่าสุรพล ซึ่งต่อมาเมื่อโรงแรมง่วนอังเลิกเช่า ทางเตี่ยผมก็ไปขอเช่าต่อ 2 ห้องทำร้านค้า เปลี่ยนจากร้านยิ่งยงพาณิชย์เป็น "ห้างยิ่งยง" เพิ่มสินค้าประเภทเครื่องสำอางค์ ซึ่งเริ่มต้นมาขายกับเราคือยี่ห้อ "โคซี่" ซึ่งผมจำได้ว่ามีสาวญี่ปุ่นใส่ชุดกิโมโนมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ด้วย จากนั้นก็ตามมาด้วยเพี๊ยซและเฮเลน่ารูบินสไตน์ ร้านเราเริ่มขยายสินค้ารองเท้าทำให้  2 ห้องเล็กไปต้องขอเช่าเป็น 4 ห้อง

และประมาณปี 2512 กางเกงยีนส์เริ่มเข้ามาในชีวิตของคนไทย ร้านเราได้เป็นตัวแทนจำหน่ายของยีนส์หลายยี่ห้อเช่น ลีวาย พีเจ ลี แรงเลอร์ เป็นต้น

ในปี 2516 ได้เกิดศูนย์ลาวอพยพที่ถนนคลังอาวุธ ซึ่งเป็นศูนย์รับคนลาวที่หนีสงคราม มารอไปประเทศที่จะรับเช่น ฝรั่งเศส เยอรมัน อเมริกา คนลาวเหล่านี้ ก่อนเดินทางจะมาซื้อกางเกงยีนส์ไปด้วยเพราะบ้านเรามีราคาถูกกว่าทางโน้น.. ทำให้กางเกงยีนส์เราขายดีมาก ซึ่งเป็นช่วงที่ผมย้ายมาทำงานที่อำนาจเจริญ ผมจึงลาออกจากงานมาช่วยทำงานที่บ้าน และด้วยที่เราเป็นตัวแทนจำหน่ายยีนส์ทำให้อำเภอรอบนอกมาซื้อเราไปขาย ทำให้ผมต้องรับผิดชอบฝ่ายขายส่ง ผมจึงได้ออกรถบรรนทุก 6 ล้อ กลางวิ่งขายส่งทุกอำเภอทั่วอีสานใต้

ผมได้เรียนรู้การทำการค้าจากเตี่ยและแม่มาก เตี่ยจะสอนเรื่อง"ซื่อสัตย์ ขยัน อดทน" ด้วยการทำให้ดูเป็นตัวอย่าง และท่านเป็นคนประหยัดมาก ตัวอย่างความซื่อสัตย์ ครั้งหนึ่ง มีรถตู้บันทุกกางเกงยีนส์ลีวายปลอมมาขายให้เราในราคาถูกมาก ผมจึงไปปรึกษาท่านว่า เราเอามาขายดีไม๊ ท่านบอกว่าไม่ได้ เพราะเราเป็นตัวแทนขายของแท้ หากเอาของปลอมมาขาย จะทำให้เราทำลายตัวเราเอง ทั้งซัพพลายเออร์และลูกค้าจะเลิกเชื่อถือเรา แม้เราจะมีกำไรดีกว่าก็ตาม ตั้งแต่นั้นมา ผมไม่คิดขายสินค้าปลอมหรือเลียนแบบเลย....

ความขยัน เตี่ยจะตื่นเช้ามาเปิดร้านก่อนทุกคน และขึ้นนอนเป็นคนสุดท้ายเสมอ ในสมัยนั้นเราเปิดร้าน 7.00 ปิด 21.00 แต่เตี่ยก็จะสามารถตื่นก่อนนอนหลังลูกๆได้ทุกวัน.. สิ่งบรรเทิงของเตี่ยมีแค่หนังสือพิมพ์จีน เซียนเหมินเยอะเปา ที่เตี่ยอ่านทุกวัน ผมไม่เคยเห็นเตี่ยไปดูหนังฟังเพลงเลย เพราะท่านไม่สูบบุหรี่ ไม่ดื่มสุรา

ครับ...ติดตามตอนต่อไป..กำเนิด"ห้างยิ่งยงสรรพสินค้า ชยางกูร"....

น่าเสียดายที่ผมย้ายบ้านบ่อยๆ ทำให้รูปเก่าๆ หายไป...